Καθάριος!

Μεγάλη Πέμπτη ήταν.
Κατεβαίνοντας, βρήκα στο γραμματοκιβώτιο έναν κόκκινο φάκελο.
Δεν ήθελα να τον ανοίξω στον δρόμο.
Είχα ήδη συγκινηθεί.
Στον δρόμο δεν κλαίνε.

...Γυρίζοντας, ο φάκελος είχε ανοιχτεί.
Είχα φορτιστεί κι από άλλα.
Συναντήσεις με αγαπημένους ανθρώπους, με άλλους προγραμματισμένα και με άλλους τυχαία, στον δρόμο και στο μάρκετ.
Πνιγόμουνα απ' την συγκίνηση, μα στον δρόμο, δεν κλαίνε.

Μέχρι που σκοτείνιασε ο ουρανός κι άρχισε να κλαίει απαλά απαλά, τόσο, όσο...
Κάθισα σ' ένα παγκάκι, έβγαλα απ' την τσάντα την μηχανή, τον φάκελο, το "κέφι" μου.

...Στον περιφερειακό ένα φορτηγό έγραφε: "ΚΑΘΑΡΙΟΣ"!!!

Ναι, Καθάρια όλα! Αυτά είναι που συγκινούν, τόσο, όσο...